Witam

Cześć.
Zabierałam się do napisania tego pierwszego postu już x-czasu. Wahałam się, czy ktokolwiek zechce tu zajrzeć? Jednakże pokażę Wam swój świat, zaproszę Was do niego. Poprzez swoje bazgroły pokażę Wam kawałek swojego życia, niekiedy zabawny, niekiedy tragiczny. Oczywiście nie wszystkie wiersze dotyczą bezpośrednio mnie. Zarówno prawda jak i fikcja przeplatają się na zmianę. Jeśli chcesz zapraszam Cię do mojego świata, świata, w którym znajduję spokój i spełnienie. Dziś pokażę wiersz, który opublikowałam jakiś czas temu na Beju.

'Powtórka'

Byli w kinie na seansie,
na "Kinowym romansie".
Wpatrzeni w swoje oczy oboje,
obiecali pokonać wszelki trud i znoje.

Uśmiechnięci, za rękę wyszli z kina,
Przy wejściu stała z parasolką osamotniona dziewczyna.
Patrzyła na nich smutnym wzrokiem
i w przeciwną stronę ruszyła wolnym krokiem.

Dotarła do ulicy, którą niegdyś razem przemierzali,
a bez serca ludzie się z nich śmiali.
Wspominała cudowne chwile z nim spędzone.
teraz jej ukochany ma już żonę.

Spotykali się czasem na ulicy,
Tacy smutni, z tropu zbici.
Szła dalej, doszła do kościoła.
Była tam ta młoda para wesoła.

Wyszła i ruszyła przed siebie.
Cztery dni później, ludzie zebrali się na jej pogrzebie.
Do tej pory nikt nie wie co się stało.
Może jej serce z tęsknoty nie wytrzymało.

A ci młodzi dalej się spotykali,
pamiętając o tej pani,
dzięki której zrozumieli,
że właśnie takiej miłości pragnęli.

Zapraszam ponownie, dziękuję za odwiedziny :)